جستاري بر پيوند طراحي صنعتي و معماري

محيط پيرامون انسان ها متشكل از ابنيه و اشياي مختلفي است كه به صورت تركيبي نيازهاي او را مرتفع مي سازند. امروزه اين دو حوزه با عناوين معماري و طراحي صنعتي از هم منفك مي شود. طراحي صنعتي به نسبت معماري رشته جديد تري است كه آغاز آن از لحاظ آكادميك به قرن بيستم بازمي گردد. حوزه هاي مشترك متعددي بين معماري و طراحي صنعتي وجود دارد؛ به طوريكه برخي چون كپريليونه طراحي صنعتي را فرزند معماري مي داند. در طول تاريخ نيز معماران بسياري در زمينه طراحي محصولات فعاليت داشتند و بالعكس. در اين مقاله پيوند طراحي صنعتي و معماري از منظري جديد و از سه ديدگاه هنري، فرهنگي و تفكر اسلامي مورد بررسي قرار مي گيرد. معماري و طراحي صنعتي هر دو انشعابي از تفكر طراحي هستند و از مسير مشابهي به حل مسايل مي پردازند. طراح صنعتي در طراحي توليدات صنعتي همان نقشي را دارد كه معمار در طراحي ساختمان دارد. طراحان-صنعتي و معماران هر دو قادر به تاثيرگذاري در حيطه فرهنگ هستند، همانگونه كه از آن نيز متاثرند. در نهايت حوزه تفكر اسلامي در اين جستار مورد بررسي قرار گرفته است. ولي آنگونه كه معماري پس از ظهور اسلام غنا يافته و عرصه هاي جديدي در طراحي آن گشوده شد، طراحي صنعتي در تعامل با فرهنگ اسلامي دچار مشكل بوده و نياز است تا از دستاوردهاي پيوند معماري و اسلام در جهت رشد و تطبيق خود استفاده كند.