نقش آرامگاه هاي تيموري در تعامل با جامعه، نمونه موردي: امام زاده روشن آباد گرگان

آرامگاه سازي براي متوفيان در جهت جاودان كردن نام و نشان آن ها در جهان زندگان، در فرهنگ ها و جوامع مختلف، به صورت هاي گوناگوني بروز كرده است.در ميان بناهاي اسلامي، اين نوع معماري سهم بسيار مهمي در ميان آثار دارد. بخصوص آرمگاه هاي امامان و امام زادگان شيعيان. زيرا زيارت از قبور مقدسين از آيين هايي است كه به شيعيان بسيار توسعه شده است. بنابراين به نظر مي رسد، نقش زيارتگاهي كه آرامگاه هاي شيعيان در خود دارند، باعث شده است تا اين نوع معماري بخوبي در تعامل با جامعه قرار گيرد و وارد ارتباطي دوطرفه با جامعه ي پيرامونش گردد. در عهد تيموري، آرامگاه سازي بر قبور خاندان سلطنتي، مشاهير و بزرگان بسيار مورد توجه قرار گرفت. همچنين در اين زمان مراقد شيعه نيز بسيار مورد التفات بانيان تيموري قرار گرفت. بويژه در زمان شاهرخ شاه كه در آرامگاه هاي شيعيان مخصوصاً حرم امام رضا )ع( يادگارهاي باارزشي از اين دوران به يادگار مانده است. در اين پژوهش سعي داريم تا ويژگي ها و ارتباطات آرامگاه در بستر تاريخي بويژه عهد تيموري را بررسي كنيم و به عنوان نمونه، آرامگاه امام زاده روشن آباد كه آرامگاهي تيموري در استان گلستان است را انتخاب كرده ايم و به اسناد و وقفنامه هاي آن در اين خصوص استناد كرده ايم.روش پژوهش اين مقاله، به صورت مطالعه ي توصيفي- تحليلي موضوع مورد نظر است كه از ابزار گردآوري اطلاعات به صورت اسنادي و كتابخانه اي بهره برده شده است.