بررسي نقاشي در تزئينات خانه هاي دوره قاجار (نمونه موردي خانه حريري تبريز)

دوره قاجار را در ايران مي توان دوره نوآوري و شروع تحولات جديد در هنر و معماري اين سرزمين كهن دانست؛ از جمله تحولات مهم اين دوره، ارتباط فزاينده و نيز مراودات مختلف اين كشور با دنياي غرب است كه به دتبال ورود دانش ها و علوم جديد به ايران، شاهد تاثيرات ويژه اين اتفاق بر هنر و معماري و به ويژه بر تزئينات بناها در دوره قاجار هستيم. هنر نقاشي به عنوان يكي از هنرهاي تجسمي، نقشي اساسي و مهم را در عرصه هاي مختلف از جمله معماري ايفا مي كند. كاربرد اين هنر در نمونه هاي آغازين تزئينات در معماري خانه ها، به شكل نقاشي هاي ساده اي از چهره ي جنگ و نبرد و شكار به چشم مي خورد.؛ به دليل سهولت در ايجاد اين هنر، تزيينات دو بعدي اولين راه حل براي پاسخ گويي به نياز تزيينات است . آنچه در برخي از بناهاي دوره قاجار داراي اهميت مي باشند عبارتند از: ارسي هاي رنگي، آينه كاري و گچ بري، نقاشي هاي ديواري ظريف، كاشي كاري، حجاري و... شهر تبريز به دليل سابقه تاريخي خود از اين اتفاق به دور نبوده و با دارا بودن آثار متعدد و متنوع معماري به جاي مانده از اين دوره، در مطالعات معماري ايران از اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين مقاله با بررسي تزيينات نقاشي در خانه هاي دوره قاجار و نمونه شهودي آن )خانه حريري( به توصيف تزيينات نقاشي اين دوره پرداخت شده است.