نگاه مستشرقان به نهج البلاغه

كتاب «نَهجُ البَلاغه»، برگزيده‌اي از گفته‌ها و نوشته‌هاي امام علي (عليه السلام) است كه؛ سيد رضي در اواخر قرن چهارم قمري آن‌ها را گردآورده كرده است. معيار او در انتخاب، بلاغت ادبي بوده است. نهج البلاغه كه در قرن دهم ميلادي، جمع‌آوري شده؛ يكي از پرطرفدارترين و تأثيرگذارترين كتب جهان اسلام است. اين كتاب، از دير باز، مورد توجه عالمان و اديبان مسلمان واقع شده و سهم فراواني از پژوهش‌هاي خاورشناسان غربي را نيز به خود اختصاص داده است. اين كتاب تقريباً به طور كامل تا قرن بيستم ميلادي در تحقيقات غربي ناديده گرفته شد وپس ازآن مستشرقان دست به مطالعاتي گسترده دراين زمينه زدند. شناخت پژوهش‌هاي غربيان را مي‌توان يكي ازعوامل مهم در جريان شناسي مذهب شيعه و مطالعات عرب شناسان غربي دانست. بررسي پژوهش‌هاي خاورشناسان و نيز ورود محققان مسلمان مقيم غرب به اين عرصه، از مسائل مهم مطرح شده در اين مقاله است.