نقش دين ( با تاكيد بر شرور و مرگ ) درمعناداري زندگي از ديدگاه تولستوي

در اين مقاله ابتدا به بيان منظور از معناداري و زندگي از نگاه فلاسفه دين مي پردازيم و بيان مي كنيم كه اصطلاح معناداري به سه منظور به كار مي رود: 1. هدف، به معناي هر آن چيزي است كه در مقابل پوچي قرار مي گيرد و لازمه آن ترجيح انتخاب هاي ما به هم ديگر است. 2. ارزش، منظور از ارزش يعني كدام يك از هدف ها ارزش دنبال كردن را دارند. 3. كاركرد، تقريبا هم معناي هدف است و يعني آن نقشي كه فرد در تحقق هدفي از زندگي ايجاد مي كند. سپس مختصري به شرح احوالات و معرفي تولستوي مي پردازيم و اينكه دو گزاره شر (در شك او به بي عدالتي خدا) و واقعيت مرگ (در شك او به بي معنايي زندگي)، چگونه در آغاز شكل گيري تفكر فلسفي-مذهبي اوتاثير داشتند. با اينكه تولستوي شخصيت موفق و مشهوري در زندگي دنيا داشته است؛ اما سوالات مربوط به معناي زندگي چنان دامن گير او بودند كه ديگر برايش زندگي و عدم تفاوتي نداشت و او بارها و بارها قصد خودكشي كرد اما چون هنوز حسي دروني به او مي گفت كه شايد در نوع چينش سوال يا در تفكر منطقي اش اشتباه كرده باشد، او دست به خودكشي نزد و سال هاي متمادي همچنان مطالعه و تحقيق مي كرد و حتي براي پاسخ هاي خود تمام علوم تجربي و غير تجربي را هم مطالعه كرده بود اما قانع نمي شد. ابتدا دين هم شايد قلبا برايش خرافه اي بيش نبود اما سرانجام به اين نتيجه رسيد كه تنها چيزي كه مي تواند به زندگي معنا بخشد ايمان خالي از دروغ كليسا و ناب، يعني همان حقيقت مذهبي است كه مي تواند به زندگيش معنا بخشد و با مرگ هم از بين نمي رود.