بررسي قابليت اكولوژيكي سرزمين جهت كاربرهاي مختلف با استفاده از GIS (مطالعه موردي: شهرستان عنبرآباد)

ارزيابي توان اكولوژيكي سرزمين برآورد استفاده انسان از سرزمين براي كاربري‌هاي مختلف مي‌باشد. دست‌يابي به مديريت پايدار در آمايش سرزمين، برنامه‌ريزي صحيح و يكپارچه جهت حفظ كيفيت محيط‌زيست در توسعه اقتصادي ناشي از استفاده‌هاي متفاوت از سرزمين مي‌باشد. سامانه اطلاعات جغرافيايي(GIS) يك فن يا ماشين ابزاري است كه مي‌توان از آن در شناسايي داده‌ها، تجزيه، تحليل،تفسير،جمع بندي داده‌ها و ارزيابي توان اكولوژيكي سرزمين از آن بهره جست. در فرآيند اين پژوهش براي تهيه نقشه‌ها و روي‌هم‌گذاري لايه‌ها از نرم افزارARCGIS 10 استفاده شد ابتدا با استفاده از مدل رقومي ارتفاع اقدام به توليد نقشه‌هاي جهت جغرافيايي، شيب و ارتفاع منطقه مطالعاتي شد سپس براي تهيه نقشه واحدهاي شكل‌زمين، نقشه‌هاي شيب،جهت و ارتفاع منطقه روي‌هم‌گذاري شدند از تلفيق نقشه واحد شكل زمين با نقشه واحد‌هاي اراضي شامل نقشه خاك و نقشه تيپ و تراكم پوشش گياهي، نقشه واحدهاي محيط‌زيستي توليد شد. پس از تعيين طبقه توان هر يك از واحد‌ها براي هفت كاربري، از روش قياسي كيفي براي تعيين اولويت كاربري‌ها استفاده شد كه يك روش توصيفي است. با توجه به نتايج حاصل از نرم افزار سامانه اطلاعات مكاني، نقشه‌هاي توان اكولوژيك منطقه مطالعاتي حاصل و وضعيت آينده منطقه كه بايد براي آن طرح ريزي جامع صورت گيرد نشان داده‌شد. طبق ارزيابي توان اكولوژيك انجام شده براي منطقه، مناطق مستعد كشاورزي بيشترين مساحت(95/37 درصد منطقه) را به خود اختصاص داده‌اند بعد از آن به ترتيب مناطق توسعه شهري(73/3 درصد)، توريسم گسترده(68/2 درصد)، توريسم متمركز(67/1 درصد) و آبزي‌پروري(26/0 درصد). همچنين نتايج نشان داد منطقه از نظر جنگلداري و حفاظت فاقد توان مي‌باشد.