نقش آموزش خانواده بر نگرش مادران درتربيت فرزندان

هدف از انجام اين پژوهش بررسي نقش آموزش خانواده برروي نگرش و فرزند پروري مادران است . روش پژوهش در اين تحقيق از نوع آزمايشي مي باشد. جامعه مورد بررسي شامل مادران شركت كننده در دوره هاي آموزش خانواده بود كه از طرف موسسات برگزار مي شود، از طريق نمونه گيري 32نفر از موسسه خانه روان انتخاب شدند .ابزار مورد استفاده پرسشنامه مهارت زندگي است كه توسط خاتمي در سال 1393طراحي شد كه در 20گويه در قالب چهار خرده مقياس شناختي ، ظاهر ، گفتارواصلاح رفتار اجتماعي در مقياس ليكرت مي باشد. روايي صوري و محتوايي ابزار مورد تأييد متخصصان قرارگرفت و پايايي پرسشنامه براساس محاسبه ضريب آلفابي كرونباخ برابر 85/0محاسبه شد كه بين افراد نمونه توزيع شد وسپس باروش هاي آماري توصيفي ميانگين وانحراف استاندارد وروش استنباطي آزمون tبا استفاده از بسته نرم افزاري spss16مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در زمينه تأثير كلاس هاي آموزش خانواده در ديدگاه شناختي مادران در سطح معناداري 95% اطمينان و5% خطا ميانگين گروه آزمايشي (13.40) در مقايسه با ميانگين گروه گواه(12.79) و همچنين ميزان آزمون t ( 930/ 6) افزايش داشته است .همچنين در مورد اثر بخشي آموزش خانواده بر ظاهر مادران نتايج نشان داد كه ميانگين گروه آزمايشي (13.75) در مقايسه با ميانگين گروه گواه(10.71) و همچنين ميزان آزمون t (565/2) افزايش دارد .در زمينه اثر بخشي آموزش خانواده بر گفتار مادران نتايج نشان داد كه ميانگين گروه آزمايشي (13.26) در مقايسه با ميانگين گروه گواه(9.47) و همچنين ميزان آزمون t(281 /3) با افزايش روبروست و درراستاي تاثيرآموزش خانواده بر اصلاح رفتار اجتماعي مادران نتايج نشان داد كه ميانگين گروه آزمايشي (12.19) در مقايسه با ميانگين گروه گواه(8.66) و همچنين ميزان آزمون t(695/ 3) افزايش قابل توجهي داشته است. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه برگزاري كلاسهاي آموزش خانواده بر شيوه تربيتي مادران مؤثر بوده است .