مفاهيم دلالت‌گر بر عصمت در قرآن كريم

چكيده اگر هدايت بندگان توسط پيامبران، به دليل حكمت و لطف خداوند بر بندگان، امري قطعي و مسلم است، ضرورت عصمت انبيا و ائمهعليهم‌السلام نيز در امر نبوت و امامت خلق روشن است. لذا عصمت به دنبال نبوت و امامت، يكي از بحث‌هاي مهم اعتقادي و كلامي است كه نه‌تنها شيعه و سني بلكه پيروان اديان ديگر هم به آن لااقل در برخي زمينه‌ها معتقدند. آنچه در اين تحقيق موردنظر قرار گرفته است مفاهيمي است كه در لابه‌لاي آيات قرآن، بر عصمت دلالت مي‌كنند. مفاهيمي همچون مخلَصين، صديقين، ولي، تطهير، امام، شاكر، اسوه، قلب سليم، امانت و هدايت از مفاهيمي هستند كه بر مفهوم عصمت دلالت مستقيم دارند. اين مفاهيم هركدام با براهين و دلايل منطقي اثبات مي‌كنند كه انبيا و ائمهعليهم‌السلام از هرگونه معصيت و خطايي در حوزه دريافت وحي و تبليغ آن و نيز زندگي اجتماعي و فرديشان مصون بوده‌اند. علاوه بر اين، مفاهيمي همچون رجس، ظلم، سهو و نسيان و عصيان ‌كه از مفاهيم متضاد با عصمت هستند، مي‌توانند ما را در مطالعه عصمت در قرآن ياري كنند.