نقش الگوهاي ارتباطي خانواده در بروز رفتارهاي جامعه ستيزانه و آسيب هاي رواني-اجتماعي فرزندان

خانوداه يكي از مهم ترين پايگاه هاي ايجاد كننده سلامت روحي-رواني فرزندان مي باشد. در صورتي كه والدين با فرزندان رابطه مثبت و مبتني بر صميميت و محبت داشته باشند، فرزندان آن خانوداه با كم ترين آسيب روان-اجتماعي مواجهه خواهند شد. هدف اصلي پژوهش حاضر نقش الگوهاي رفتاري والدين در بروز رفتارهاي جامعه ستيزانه و آسيب هاي رواني-اجتماعي فرزندان مي باشد. تحقيقات صورت گرفته در اين زمينه نشان مي دهد كه يكي از مهم ترين عوامل رفتارهاي جامعه ستيزانه و به تبع آن آسيب هاي رواني- اجتماعي كه همواره در طول تاريخ به عنوان يك تهديد جدي براي سلامت جامعه بوده اند، مشكلات روحي و عاطفي ميان والد-فرزند، عدم مهارت هاي ارتباطي والدين و بي توجهي به نيازهاي رواني فرزندان بوده است. اين تحقيق از نوع توصيفي و كيفي مي باشد كه اطلاعات آن از طريق رجوع به كتاب ها، مجلات علمي معتبر و شبكه هاي اينترنتي اطلاعات جمع آوري شده اند. در صورت عدم آگاهي والدين از مهارت هاي لازم و مناسب در برقراري ارتباط با فرزندان آسيب هاي اجتماعي در خانوداه و جامعه امري اجتناب ناپذير بنظر مي رسد. ستيز و اختلافات خانوادگي و نزاع بين پدر و مادر، تلخ بودن محيط خانواده براي تربيت فرزندان، سبك هاي تربيتي طرد كننده، اعتياد، فرار از خانه، طلاق، بيكاري، خشونت، بزهكاري، ناهنجاري هاي رفتاري، سرقت و كودك آزاري را از جمله نتايج آسيب-هاي اجتماعي عصر حاضر محسوب مي شوند. فقر مادي خانواده، نابرابري هاي اقتصادي و اجتماعي، اختلافات طبقاتي، رفاه اقتصادي خانواده، كاهش مهارت هاي مربوط به روابط انساني بر اثر مشغله فراوان، ضعف روابط انساني به نوبه خود عامل مساعدي براي كشش به سوي انحرافات اجتماعي است.