مقايسه شادكامي و هيجان خواهي در هنرمندان و افراد غيرهنرمند

هنرمندان نقش مهمي در جامعه بر عهده دارند و در اين ميان، نقش متغيرهاي روان‌شناختي اهميت بسزايي دارد. هدف پژوهش حاضر مقايسه شادكامي و هيجان خواهي در هنرمندان و افراد غير هنرمند شهر تهران بود. طرح پژوهش حاضر، پس رويدادي يا علّي- مقايسه‌اي است. جامعه آماري شامل كليه هنرمندان و همچنين افراد غير هنرمند شهر تهران بود كه از بين آن‌ها دو گروه 90 نفري با همتاسازي در متغير‌هاي سن، جنس و ميزان تحصيلات به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهايي كه در پژوهش حاضر مورد استفاده قرار گرفتند عبارت‌اند از: پرسشنامه شادكامي آكسفورد (كار، 2011) و مقياس هيجان خواهي (زاكرمن، 1979). براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS (نسخه 23) و تحليل واريانس چندمتغيري استفاده گرديد. نتايج نشان داد بين آزمودني‌هاي دو گروه در نمرات متغير هيجان خواهي و مؤلفه‌هاي تجربه طلبي و گريز از بازداري (001/0P). شادكامي و هيجان خواهي مي‌توانند از طريق ايجاد خلاقيت، لذت، تحمل بيشتر و حتي ترجيح انگيختگي هيجاني در افراد هنرمند به‌عنوان يك عامل محافظت‌كننده در برابر استرس‌ها و افزايش كيفيت زندگي و پيشرفت كاري عمل كنند. بنابراين لزوم توجه و برنامه‌ريزي اقدامات مداخله‌اي با هدف ارتقاء سطح كيفي زندگي رواني در هنرمندان ضروري به نظر مي‌رسد.