نقش خوش بيني، خودكارآمدي و تاب آوري در پيش بيني بهزيستي روان شناختي

پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش خوش بيني، خودكارآمدي و تاب آوري در پيش بيني بهزيستي روان شناختي صورت گرفت. اين پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بود كه مبتني بر هدف، از دانشجويان دانشگاه پيام نور تبريز در سال تحصيلي 97-96، 130 نفر با نمونه گيري خوشه اي، انتخاب و به فرم كوتاه پرسشنامۀ بهزيستي روان شناختي ريف و پرسشنامۀ سرمايه روان شناختي لوتانز و همكاران پاسخ دادند. تحليل رگرسيون چندگانه (مدل همزمان) نشان داد كه خودكارآمدي قادر است 19/ 0 واحد استاندارد (05/ 0 ,p28/2=t) و خوش بيني 23 /0 واحد استاندارد (05/ 0 ,p 72/2=t) از تغييرات بهزيستي روان شناختي را بطور مثبت و معني دار پيش بيني كند. با اين حال، در پيش بيني تغييرات بهزيستي روان شناختي، تاب آوري نقش معني دار ندارد. مبتني بر يافته ها مي توان استنباط نمود كه خودكارآمدي، توان سازنده اي است كه بدان طريق، مهارت هاي شناختي، اجتماعي، عاطفي و رفتاري انسان براي تحقق اهداف مختلف به گونه اي اثربخش سازماندهي شده و از اين رو، بهزيستي روان شناختي را ارتقا مي بخشد. بعلاوه، افراد خوش بين بموجب كاربست راهبردهاي مقابله اي سازگارانه‌تر، از قابليت سازگاري با رويدادهاي تنش‌زاي زندگي برخوردار بوده و بموجب عواطف مثبت و لذت در زندگي از بهزيستي روان-شناختي بالايي برخوردارند.