تعيين حجم تلفات ناشي از فرسايش پايپينگ در لسهاي ايكلي آغزلي گلستان

فرسايش تونلي يا پايپينگ از جمله فرسايشهاي آبي است كه رخداد آن سبب تغييرات بارز در منظر زمين و تخريب محيط زيست ميشود. اين نوع فرسايش عبارتست از مجراي زيرسطحي رواناب كه غالبا در اثر انحلال ايجاد شده و چنانچه در روي دامنه شيبدار تشكيل شود با فروريزي سقف تونلها، خندق ايجاد شده و سرانجام منجر به تشكيل هزاردره مي شود. عموما پايپينگ در سازندهايي كه ظرفيت نفوذپذيري كمي دارند و كانيهاي قابل انحلال زيادي دارند به وجود ميآيد. يكي از سازندهاي حساس به فر سايش پايپينگ سازند لس ا ست. لسها در كشاورزي و صنعت از اهميت فوق العادهاي برخوردار هستند. با توجه به وجود گستره عظيمي از نهشتههاي لسي در استان گلستان ضرورت مطالعه عوامل موثر بر فرسايش پايپينگ در لسها در اين استان مشخص ميشود. در اين تحقيق سعي شده تا حجم و وزن تلفات خاك ناشتتي از پايپينگ در حوزه آبخيز ايكلي آغزلي كاربريهاي مختلف اراضي بررسي شود. نتايج مطالعه نشان داد كه قسمت اعظم پايپينگها در كاربري اراضي مرتعي قرار داردكه خسارات جاني و مالي فراواني را براي دامداران منطقه به همراه دارد. هم چنين با اندازهگيري ابعاد ، ميزان تلفات حجمي و وزني خاك پايپينگها و متوسط حجمي تلفات 3 تن در هكتار مير سدكه ن شان از هدر رفت بالاي خاك / 3 متر مكعب در هكتار و متو سط وزني براي هر پايپينگها 71 / خاك براي هر پايپينگ 71 دارد. به طور كلي فر سايش پايپينگ در منطقه به علت وجود لس و همچنين عدم توجه ب سيار شديد ا ست كه در محدوده مورد مطالعه 102عدد در وسعتي معادل يك كيلومتر مربع قابل رؤيت بود.