سرعت بهبود شاخصهاي تنفس خاك و بيومس ميكروبي كربن پس از يك توالي آتش سوزي در جنگلهاي شاخهزاد بلوط زاگرس

آتش سوزي مهمترين عامل تخريب در اكوسيستمهاي جنگلي به شمار ميرود كه ميتواند دگرگونيهايي را در شاخصهاي بيولوژيك خاك در كوتاه مدت و بلند مدت ايجاد نمايد. از آنجا كه فراواني رخدادهاي آتش سوزي در جنگل هاي زاگرس در سالهاي اخير رو به افزايش بوده است، شناسايي اثرات بلند مدت و كوتاه مدت آتش سوزي بر ويژگيهاي خاك مخصوصا ويژگي هاي بيولوژيك اين جنگلها به منظور شناسايي اثرات آتش سوزي بر ميكروارگانيسم هاي خاك براي جلوگيري از تخريب خاك بسيار ضروري ميباشد. براي بررسي زمان بهبودي ويژگيهاي تنفس و بيومس ميكروبي خاك پس از آتش سوزي، 3 منطقه در يك رويشگاه با فاصله حدود 1 كيلومتر با زمان هاي مختلف آتش سوزي شامل 1 سال، 3 سال و 10 سال انتخاب شد. سپس نمونه برداري به صورت تصادفي از عمق 1 تا 20 سانتي متري سطح خاك و با چهار تكرار انجام شد. در مجموع تعداد 24 نمونه تركيبي از خاك برداشت شد. نتايج نشان داد كه تنفس خاك 1 و 3 سال بعد از آتش سوزي افزايش يافت، اما در مدت 10 سال پس از آتش سوزي به سطح قبل از آتش سوزي بهبود يافت. بيومس ميكروبي خاك 1 سال بعد از آتش سوزي كاهش يافت اما 3 و 10 سال بعد به سطح قبل از آتش سوزي بهبود يافت و تفاوت معناداري با شاهد نشان نداد. نتيجه گيري شد كه برخلاف بسياري از محققان كه معتقدند زمان طولاني براي بهبود شاخص هاي بيولوژيك به سطح قبل از آتش سوزي نياز است، در جنگل هاي زاگرس اين ويژگي ها در كوتاه مدت به سطح قبل از آتش سوزي بهبود مي يابند.