كاربرد هوش مصنوعي در مدلسازي حداقل دماي خاك با استفاده از داده هاي اقليمي

دماي خاك و چگونگي تغييرات آن نسبت به زمان و مكان يكي از مهمترين عواملي است كه تبادل ماده و انرژي را در خاك تحت تأثير قرار ميدهد. شبكهي عصبي مصنوعي روش نويني ميباشد كه براي تخمين و پيشبيني پارامترها با استفاده از ارتباط ذاتي بين داده ها توسعه يافته است. با توجه به اينكه اندازه گيري دماي خاك فقط در ايستگاه هاي سينوپتيك كشور صورت ميگيرد، كمبود آن در نقاط فاقد ايستگاه يكي از چالشهاي بزرگ در بسياري از مطالعات مرتبط با علوم كشاورزي است، ولي با روشهاي آماري نيز قابل برآورد است. در اين تحقيق با استفاده از داده هاي اقليمي ايستگاه هواشناسي زابل طي 5 سال از فروردين 89 تا اسفند 93 مدلهايي جهت تخمين حداقل دماي خاك پيشنهاد شده است. در پايان شبكه سوم آزمون =0.9952R ( با اطلاعات روز، ماه، سال، ميانگين دماي خاك، حداكثر دماي خاك، تبخير و حداكثر سرعت باد، بهعنوان بهترين شبكه پيشنهاد شد.