پيش بيني اعتياد به گوشي هوشمند بر اساس كمرويي، احساس تنهايي و روابط اجتماعي در دانش آموزان

هدف اين پژوهش پيش بيني اعتياد به گوشي هوشمند بر اساس كمرويي، احساس تنهايي و روابط اجتماعي در دانش آموزان بود. اين پژوهش زمينه يابي و با طرح همبستگي اجرا شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر سمنان در سال تحصيلي 1395 بود. نمونه اين پژوهش شامل تعداد 250 نفر از جامعه مورد نظر بود كه با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. ابزار هاي اين پژوهش شامل مقياس تجديد نظر شده كمرويي چك و باس، پرسشنامه احساس تنهايي، پرسشنامه روابط اجتماعي ارتون جي اي و پرسشنامه اعتياد به گوشي هوشمند بود. داده ها با نرم افزار spss و به روش تحليل رگرسيون چندگانه با روش ورود تحليل شد. نتايج نشان داد كه كمرويي و ارتباط اجتماعي پيش بين معنادار اعتياد به گوشي هوشمند نيست. اما متغير احساس تنهايي به طور معناداري اعتياد به گوشي هوشمند را پيش بيني مي كند. بنابراين مي توان گفت براي كاهش اعتياد به گوشي هوشمند و كاهش زمان مشغوليت به آن مي توان احساس تنهايي را با راهكار هاي مناسب كنترل كرد.