اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر سلامت عمومي و تاب آوري زنان داراي همسر معتاد

Effectiveness of training the life skills on general healthy and resilience in women with addicted husband

هدف از اين پژوهش، تأثير آموزش مهارت هاي زندگي بر سلامت عمومي و تاب آوري در زنان داراي همسر معتاد شهرتهران بود . در اين مطالعه تجربي 100 نفر از خانواده بيماران مراجعه كننده به مراكز درماني و بازتواني اعتياد تحت نظارت اداره بهزيستي شهر تهران در سال 95 به روش نمونه گيري در دسترس ، انتخاب شدندو سپس به پرسشنامه هاي تاب آوري كانر و ديويدسون(2003) وسلامت عمومي گلدبرگ و ويليامز(1989) پاسخ دادند. پس از اجراي پرسشنامه ها آزمودني ها به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه تحت آموزش مهارت هاي زندگي قرار گرفتند، در حالي كه افراد گروه كنترل در ليست انتظار ماندند. پس از پايان آموزش ميزان تاب آوري و سلامت عمومي هردو گروه دوباره مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها با روش تحليل كواريانس چند متغيره تجزيه و تحليل شد و نتايج نشان داد كه آموزش مهارت هاي زندگي تنها بر سه مولفه سلامت عمومي ( اضطراب و بيخوابي، ناكنش وري اجتماعي و افسردگي ) تأثير گذار بود. به طوري كه تقريباً 8/33 درصد از واريانس ناكنش وري اجتماعي ، 5/21 درصد از تغييرات افسردگي و2/21 درصد از واريانس اضطراب و بيخوابي آزمودني ها از طريق انتساب به گروهها قابل تبيين بود . در حالي كه آموزش هاي مذكور، بر مولفه نشانه هاي جسمي موثر نبود . علاوه بر اين نتايج نشان داد كه آموزش مهارت هاي زندگي مي تواند به ميزان 8/15 درصد بر افزايش تاب آوري خانواده هاي معتادان موثر باشد . با توجه به يافته ها مي توان اظهار داشت : آموزش مهارت هاي زندگي بر سلامت عمومي و تاب آوري در گروه هدف موثر بوده و بدين ترتيب مي توان از آن به عنوان يك روش اثربخش استفاده نمود.

The purpose of this research was the effectiveness of training the life skills on general healthy and resilience in women with addicted husbands in Tehran. In this empirical study selected 100 attending patients family to health centers and addiction rehabilitation under supervision of well-being in Tehran to available sampling method in 95 and then they responded to resiliency questionnaire of Canner and Davidson (2003) and general health questionnaire of Goldberg and Williams (1989). After running subjected questionnaires randomly, they replaced in both experimental and control groups. The subjects of test and experimental group trained the life skills for 10 sessions, while the control group remained on the waiting list. Again, both groups evaluated after end of training the resilience and general health rate. The finding analyzed to multivariate analysis of covariance and the results indicated that training the life skills would effected only on three components of general healthy (anxiety, insomnia, social inaction and depression). So that almost 33.8% social inaction, 21.5% depression changes and 21.2% anxiety and insomnia variance of subjects can be explained through the assignment to groups. While above trainings weren’t effective on components of physical symptoms. In addition to, the results indicated that training the life skills can be effective to 15.8% on increasing the resilience of addicted families. According to the findings can state: training the life skills on general healthy and resilience were effective in target group and thus it can use as an effectiveness method