نقش برنامه ريزي شهري در كاهش آسيب پذيري ساختمان‌ها و ابنيه فني در برابر زلزله (مطالعه موردي شهر سمنان)

The Role of Urban Planning in Reducing the Vulnerability of Buildings against Earthquakes (Case Study of Semnan)

در ميان تمام سطوح برنامه ريزي كالبدي، سطح مياني شهرسازي، كارآمدترين سطح برنامه ريزي براي كاهش آسيب پذيري شهر در برابر زلزله مي باشد. در اينجا مي توانيم با استفاده از تمهيدات برنامه ريزي، شهرها را به گونه اي طراحي و برنامه ريزي كنيم كه به هنگام وقوع زلزله كمترين آسيب به آنها وارد شود. با توجه به اهميت و انجام گسترده تمهيدات ساختماني كه در حيطه مهندسي ساختمان جهت مقاوم سازي سكونتگاه‌هاي انساني در برابر زلزله انجام شده و مي شود. لزوم برنامه ريزي براي بافت هاي مختلف شهري با توجه به عدم وجود پهنه بندي برخي شهرها جهت اولويت بندي ارائه طرح نوسازي و بهسازي امري ضروري و اجتناب ناپذير است، همه اين برنامه ريزي ها در شهري همانند سمنان درصورتي قابل اجرا ميباشد كه استفاده از فناوري هاي جديد همانند GIS در آن مدنظر قرار گرفته و با تعيين قوانين كاربردي قابليت اجرايي پيدا نمايند. با توجه به مهمترين ويژگي هاي ساختماني و جمعيتي در شهر سمنان به عنوان نمونه مورد مطالعه و استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و روش AHP و تركيب لايه ها تحليل صورت مي گيرد و در نهايت اولويت بندي بافت هاي مختلف شهري جهت نوسازي و مقاوم سازي نمايش داده مي شوند در اين تحقيق با تحليل گرافيكي مشخص مي شود ساختمان هايي كه در قسمت هاي جنوبي و مركزي شهر قرار دارند بايستي در بالاترين اولويت پيشنهادي جهت نوسازي و مقاوم سازي قرار گيرند.