باز تدقيق مفهوم پايداري اجتماعي به منظور خلق انسجام اجتماعي

Refinement of Concept of Social Sustainability to Create Social Cohesion

مفهوم پايداري و توسعه پايدارعموماً به عنوان يك مفهوم سه جزئي متشكل از ابعاد محيطي، اقتصادي و اجتماعي شناخته شده است. با توجه به تأكيد تاريخي بر حل معضلات محيطي، توجه بسيار زيادي در زمينه حل مسائل محيط زيست و مخصوصا نحوه تأثير آنها بر مسائل اقتصادي صورت گرفته است. بعد اجتماعي پايداري كه مكرراً بدان اشاره شده، به ندرت مورد توجه و بررسي قرار گرفته و بدين علت ضعيف ترين ركن پايداري محسوب مي گردد . بعد از مرور اجمالي مفاهيم و تئوري هاي موجود، اين پژوهش با استفاده از رويكرد مطالعه موردي به بررسي پايداري اجتماعي در ميدان جلفا و تقاطع محور سنگتراش ها و تبريزي هاي اصفهان ، با توجه به حس اجتماع ميان ساكنان و انسجام اجتماعي محله، مي پردازد. روش بانكر(1988) جهت اندازه گيري انسجام محله به همراه پرسشنامه به منظور بررسي تأثير درجه دسترسي و نفوذپذيري محله ( درجه محصوريت) بر سطح انسجام در آن، مورد استفاده قرار گرفت . نتايج تجزيه و تحليل كمي و كيفي نشان مي دهد كه محلات با مدل بسته داراي درجه بالاتري از انسجام محله اي نسبت به محلات با مدل باز (برخوردي) هستند.