مطالعه تاثير ترشوندگي سطوح پارچه هاي اصلاح شده با نانوذرات سيليكا بر رفتار چسبندگي باكتري

طي چند سال اخير، گزارشهاي متعددي مبني بر موثر بودن سطوح ابرآبگريز بر رفتار چسبندگي باكتريايي روي مواد مختلف صورت گرفته است. در اين تحقيق، سعي براينست كه ابتدا ترشوندگي هاي مختلف روي سطح پارچه ايجاد شده و سپس تاثير آنها بر رفتار چسبندگي باكتريايي بررسي گردد. روش مورد استفاده در اصلاح سطوح پارچه، عبارت بود از پوشش دهي غوطه وري كه طي آن پارچه درون محلول هاي آماده شده براي مدت زمان معيني غوطه ور ميگردد. پس از بررسي نتايج، مشخص شد كه نمونه اصلاح شده با سيليكاي عامل دار، رفتار ابرآبگريز و نمونه اصلاح شده با سيليكاي خالص، رفتار ابرآبدوست از خود نشان دادند. جهت مطالعات رفتار چسبندگي باكتري، از باكتري گرم منفي Pseudomons.aeruginosa براي كشت روي پارچه ي خالص، پارچه ي اصلاح شده با سيليكاي خالص و پارچه ي اصلاح شده با سيليكاي عامل دار، انتخاب شدند. نتيجه غيرمنتظره از تستهاي كشت باكتري روي اين نمونه-ها اين بود كه درنمونه ابرآبگريز كه انتظار ميرفت، چسبندگي باكتري كمينه باشد، بيشترين اتصال باكتريها به دست آمد و منجر به تشكيل بيوفيلم گرديد. تصاوير SEM نيز از سطح نمونه هاي تثبيت شده، اين موضوع را تاييد نمودند؛ به نحوي كه يك بيوفيلم روي سطح پارچه تشكيل شده است. نتايج به دست آمده ميتواند در زمره ي تحقيقاتي قرار بگيرد كه چسبندگي باكتريايي بالايي روي سطوح ابرآبگريز گزارش نموده اند.