بررسي فرصتهاي استفاده از نانو ذرات در ازدياد برداشت از مخازن ماسه سنگي ايران

اكثر مخازن نفت دنيا در حال ورود به فاز توليد ثانويه هستند و با توجه به روشهاي معمول ازدياد برداشت، به طورمعمول يكسوم نفت مخازن به روش اقتصادي قابل توليد است. انتخاب روش مناسب ازدياد برداشت ميتواند باعث افزايش توليد نفت شود كه هركدام از اين روشها بر شش نيروي مؤثر در ازدياد برداشت تأثير ميگذارند. جايگزيني نانو سيالات به عنوان عامل ازدياد برداشت بهجاي روشهاي سنتي باعث افزايش توليد نفت و راندمان ازدياد برداشت ميشوند. در اين مقاله آزمايشهايي كه بر روي قالبهاي مغزه ماسه سنگ آبدوست با تخلخل بين 10 تا 20درصد با استفاده از نانو ذرات نانو سيليكا و پلي سيليكون توسط محققان انجامشده، مورد برسي قرارگرفته است و چند نمونه از مخازن ايران كه داراي جنس، تخلخل و تراوايي مشابه با نمونه هاي آزمايششده است، بهعنوان فرصتهاي استفاده از اين فناوري معرفيشده است. تأثير غلظت، نرخ تزريق و زمان تزريق نانو سيال چه در ابتداي فرايند ازدياد برداشت يا بعد از رانش آب، مورد برسي قرارگرفته و بهينهترين حالت براي مخازن مشابه در ايران انتخاب شده است.