بررسي نقش غلظت ضدحلال بر رفتار مورفولوژي و ترشوندگي فيلمهاي نانوكامپوزيتي برپايه پلي(وينيل كلرايد) و نانولولههاي كربني

در اين تحقيق، فيلمهاي نازك نانوكامپوزيتي برپايه پلي¬ وينيل كلرايد و نانو¬لوله¬هاي كربني(CNT) به روش ريخته گري محلولي آماده سازي شدند و تاثير غلظت ضدحلال بر فرايند جدايش فازي و در نتيجه آبگريزي سطحي از طريق آزمونهاي ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) و سنجش زاويه تماس مورد بررسي قرار گرفت. ساير پارامترهاي موثر نظير غلظت نانوذرات، غلظت پليمر و همچنين وزن مولكولي پليمر در اين تحقيق ثابت نگاه داشته شد تا تنها اثر غلظت ضدحلال بر خواص مورد نظر بررسي شود. نتايج زاويه تماس نشان داد كه استفاده از مقدار متوسطي از ضدحلال (40 درصد حجمي) قادر است تخلخل مناسبي در لايه سطحي ايجاد كند كه در فضاي خالي ميان اين تخلخل ها، لايه اي هوا اصطلاحاً به دام مي افتد كه منجر به بهبود رفتار آبگريزي ميشود. استفاده زياد از ضدحلال، منجر به ايجاد يك مورفولوژي غيريكنواخت گرديد كه مقدار زاويه لغزش را بشدت افزايش داد. نتايج مورفولوژي نشان دادند كه يكنواختي مورفولوژي در سطح وسيعي از نمونه ها در دستيابي به يك رفتار خودتميزشونده پايدار ضرروي محسوب ميشود. همچنين نانولوله هاي كربني درون بالك فيلم قرار يافتند و نقش هسته سازي را براي كرات پليمري به نحو احسن ايفا نمودند تا كرات بسيار ريز و در حد 200 نانومتر از پلي وينيل كلرايد در سطح نمونه ها پديد آيد.