بررسي اثر خواص بتن خود متراكم حاوي نانو ذره سيليس (Sio2) و نانو ذره تيتانيوم (Tio2)

(Effect of properties of self-compacting concrete containing nanoparticles of silica (Sio2) and titanium nanoparticles (Tio2

اين مقاله به تحقيق و بررسي اثر افزودن نانو ذره سيليس (Sio2) و نانو ذره تيتانيوم (Tio2) به بتن خود متراكم در آزمايش هاي تازه و سخت شده پرداخته است. در اين تحقيق 2 نانو ذره سيليس (Sio2) و تيتانيوم (Tio2) به ميزان دوز 1% ،3% و 5% وزن سيمان به صورت جداگانه به بتن افزوده شد و از بتن خود متراكم آزمايش هاي بتن تازه چون اسلامپ فلو ،T50 ، قيف Vو جعبه L گرفته شد. از نمونه هاي ساخته شده، مقاومت فشاري در سنين 7 ،28 و 90 روزه محاسبه گرديد. نتايج حاكي از آن است كه با افزودن نانو ذره سيليس به مخلوط، مقاومت فشاري به طور چشمگيري بالا رفته اما كارايي آن كاسته شده است. به طوري كه در دوز 5% آزمايش اسلامپ فلو به حداقل مقدار خود رسيد. همچنين افزودن نانو ذره تيتانيوم در مقاومت فشاري بي اثر بوده و كارايي را پايين مي آورد.

The present paper investigates the effects of adding silicon nano-particles (Sio2) and titanium nano-particles (Tio2) to self-compacting concrete in fresh and hard tests. In this study, two nano-sized silica (Sio2) and titanium (Tio2) at 1%, 3%, and 5% cement weight were added to the concrete separately, and their self-compacting concrete were evaluated employing fresh concrete tests such as Slump flow, T50, V Funnel and L Box. Compressive strength was measured at the age of 7, 28 and 90 days. The results indicated that the compression strength increased significantly, adding silica nano-particles to the mixture. However, the efficiency was reduced in a way that at the 5% dose rate, the Slump flow test reached its minimum amount. Moreover, the addition of nanoparticles of titanium was ineffective in the compressive strength and lowered the efficiency.