ديپلماسي مجازي انقلاب اسلامي ايران در روابط بين الملل (با تأكيد بر شبكه هاي اجتماعي)

امروزه تعريف حيات بشر تغيير يافته، و به دو بخش مجازي و حقيقي تقسيم شده است؛ به نحوي كه فضاي مجازي مبدل به جز جدانشدني زندگي مردم جهان معاصر گرديده است. در اين ميان، شبكه هاي اجتماعي با كارويژه گردش آزاد اطلاعات- به عنوان بستري جهت زيست مجازي آحاد ملت ها- مورد توجه حكومت ها قرار گرفته است، كه اهميت اين بستر زماني بهتر درك خواهد شد كه بدانيم فضاي مجازي در عصر معاصر، به عنوان يكي از مهم ترين ابزار ديپلماسي عمومي در روابط بين الملل توسط حكومت ها جهت رسيدن به اهداف متنوع خود به كار گرفته مي شود، و از آن جا كه فضاي مجازي و به طور خاص شبكه هاي اجتماعي، بستر گردش آزاد اطلاعات را فراهم نموده اند، استفاده از اين بستر ضروري مي نماياند. از طرف ديگر، انقلاب اسلامي ايران به عنوان خيزشي با ابتناي فطري، بيشتر از هر حكومتي نياز به نشر اهداف و آرمان هاي خود جهت تخاطب با مردم جهان را دارد، و اين در حالي است كه جبهه مقابل انقلاب، حداكثر استفاده را از اين عرصه جهت رسيدن به اهداف خود مي نمايد. بر اين اساس، پژوهش حاضر تلاش نموده است با استفاده از روش توصيفي-تحليلي صحت اين فرضيه را ارزيابي نمايد، كه فضاي مجازي و مشخصاً شبكه هاي اجتماعي مي تواند به عنوان يكي از ابزارهاي ديپلماسي عمومي مورد توجه قرار گيرد، و نيز راهكارهايي را به منظور استفاده حداكثري از اين بستر در جهت نشر اهداف و آرمان هاي انقلاب اسلامي با جذب مخاطبان بين المللي در بستر شبكه هاي اجتماعي بررسي و ارائه نمايد.