بررسي ميانگين كيفيت آب در ايستگاه¬هاي هيدرومتري رودخانه دز

The study of water quality in hydrometric stations of Dez river

در سال هاي اخير عوامل متعدد و گوناگوني كيفيت منابع آب استان خوزستان را بطور عام و رودخانه دز را بطور خاص به چالش كشانده است كه از جمله مهمترين اين عوامل وقوع پديده خشكسالي، اجراي طرح هاي توسعه كشاورزي، افزايش حجم پساب و منابع آلاينده، انتقال آب از سرشاخه ها و رشد جمعيت مي باشد. در اين مطالعه كيفيت آب رودخانه دز مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور پس از انتخاب هفت ايستگاه آبسنجي در طول مسير رودخانه، آمار ده سال 93-83 از سازمان آب و برق خوزستاناخذ گرديد. سپس نتايج با استانداردهاي ويلكوكس و رهنمودهاي آب آبياري آيرز و وستكات مورد بررسي و طبقه بندي قرار گرفت. در طبقه بندي ويلكوكس در طي ده سال، ايستگاه هاي سپيد دشت سزار، سپيد دشت زاز، تنگ پنج سزار و دزفول در كلاس C2-S1 قرار مي گيرند كه در نتيجه از نظر نسبت جذب سديمي در محدوده كم خطر و از نظر شوري در محدوده آبهاي كمي شور قرار دارد كه براي كشاورزي تقريبا مناسب هستند. ايستگاه تنگ پنج بختياري نيز در سال هاي 84-83، 85-84، 86-85 ، 89-88 و 92-91 در كلاس C2-S1 و در سال هاي 87-86، 88-87، 90-89، 91-90، 93-92 و 94-93 در كلاس C3-S1 قرار گرفت. همچنين ايستگاه هاي حرمله و بامدژ در كلاس C3-S1 قرار گرفتند كه از نظر نسبت جذب سديمي در محدوده كم خطر و از نظر شوري در محدوده آبهاي شور قرار مي گيرند كه در نتيجه با تمهيدات مناسب و مديريت كنترل شوري و استفاده از زهكشي مناسب زمين براي كشاورزي مشكلي بوجود نمي آورند.