بهينه سازي روكش هاي آسفالتي به روش بازيافت در محل و مزاياي اجراي آن در مناطق شهري

این مقاله با یك دید كلی به شیوه نوین بازیافت آسفالت در محل و مقایسه آن با روشهای معمول پرداخته است. بهینه سازی روكش های موجود از دیدگاه های متفاوتی قابل توجه است از جمله: توجیه اقتصادی طرح، رعایت اصول زیست محیطی و سازگاری طرح با محیط، طراحی ارگونومیك، بازیابی مصالح موجود و در نتیجه ی آن كاهش منابع مصرفی جدید، به خصوص صرفه جویی در استفاده از منابع قرضه و نیز مزیت های این روش در حین پرداخت كار از قبیل: كاهش بار ترافیكی ایجاد شده در معابر مورد ترمیم، سرعت بالای اجرای این روش نسبت به روش های متداول، رعایت مسائل فنی از قبیل حفظ تراز خیابان با مسیل های آبی و منهول های فاضلاب و برآوردن كیفیت مورد تأیید آیین نامه، لزوم استفاده از این روش را به خصوص در مناطق شهری بیان میدارد. علاوه بر این، موضوع نحوه اجرا و تكنولوژی های موجود در این روش مانند: ماشین آلات مورد استفاده، مواد افزودنی نظیر قیرهای امولسیونی و كف قیر، فناوری تراش، بازیابی دانههای سنگی موجود در لایه های آسیب دیده، تثبیت بستر اصلی راه، نحوه پخش آسفالت تولید شده و امكانات موجود در این ماشینها جهت تولید نوین آسفالت، به منظور مقایسه با نحوه تولید آسفالت در كارخانه های معمول مورد بحث قرار می گیرد. لازم به ذكر است بهینه سازی روكشها طبق این روش با آیین نامه های اجرایی و فنی ایران و استانداردهای بین المللی در زمینه ایمنی و محیط مطابقت داشته و استانداردهای شهری و فنی را نیز تأمین می كند.