بررسي و مقايسه اندازه¬هاي اصلي بدن و ميزان گشادي الگوهاي زنانه لباس اجتماع در توليدي¬هاي تهران با الگوسازي مولر

يكي از مشكلات مهم و اساسي در صنعت پوشاك عدم يك متد مناسب براي طراحي الگو، مطابق با اندام جامعه ايراني مي¬باشد. توليدكنندگان ايراني براي توليد لباس از الگوسازي و روش¬هاي سنتي استفاده مي¬كنند يا الگوهاي ساير كشورها را كپي مي¬نمايند كه اين امر باعث مي¬شود لباس¬هاي توليد شده با اندام ايراني مطابقت نداشته باشد. امروزه در كشورهاي مختلف متدهاي مختلف الگوسازي مانند متد مولر، متريك، اس مد ارائه گرديده تا بتواند الگوسازي را به روشي حرفه¬اي و با خطاي كم ارائه دهد. همچنين سرعت توليد الگو مناسب را افزايش دهند. اين كشورها جداول سايزبندي مختلفي مطابق با اندام جامعه آن كشور ارائه داده اند. متاسفانه مطالعات جامعه¬اي در اين زمينه براي جامعه ي ايراني صورت نگرفته است. عوامل مهمي از جمله اندازه¬هاي اصلي بدن و ميزان گشادي در لباس در طراحي الگو موثر مي¬باشد. در اين پژوهش به شناسايي روش¬ها و تكينيك¬هاي توليد الگو، اندازه سايز و ميزان گشادي موجود الگو در توليدي¬هاي تهران براي مانتوي اجتماع خانم¬ها پرداخته شد. همچنين الگوهاي توليدي با روش الگوسازي مولر مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت و الگوهاي پايه دوخته شد و از لحاظ ظاهري مورد بررسي قرار گرفت. نتيجه¬ي حاصل از مقايسه هاي فوق اصلاح حلقه¬ي آستين و بزرگ نمودن پنس سينه در روش توليدي مي¬باشد.