استفاده از الياف نانوالكتروريسي پلي كاپرولاكتون/ پلي دي متيل سيلوكسان الاستين جهت مهندسي بافت

پژوهش¬هاي زيادي در زمينه مهندسي بافت رو به گسترش است به طوري كه مهندسي بافت توانايي بالقوه براي ساخت عضو و بافت دارد. به منظور كشت بهتر سلول و بافت در مهندسي بافت، نياز به خلق شرايط سه بعدي بدن در حالت خارج بدن است. داربست ها ساختار هايي مبتني بر مواد موجود در ماتريكس خارج سلولي است. تحقيقات نشان داده است كه داربست ها توانايي رشد، نگهداري و حتي انتقال سلول ها به بدن را دارند. روند پيشرفت در زمينه استفاده از داربست ها در مهندسي بافت به سرعت رو به افزايش است. براي تكثير سلول¬ها روي داربست¬ها تحقيقات همچنان ادامه دارد تا بدين وسيله كارايي كشت سه بعدي افزايش يابد. در اين مطالعه، مراحل تهيه يكي از داربست¬هاي نانو الياف با نسبت¬هاي مختلف دو پليمر زيست تخريب پذير، غير سمي و زيست سازگار جهت مهندسي بافت با حلال¬هاي مختلف با استفاده از الكتروريسي و سپس كشت سلول فيبروبلاست روي داربست¬هاي توليدي مطرح شده است. هدف اين مطالعه بررسي روش توليد داربست الاستيك پلي كاپرولاكتون (PCL) / پلي دي متيل سيلوكسان (PDMS) و رفتار سلول¬هاي فيبروبلاست روي داربست نانو تهيه شده مي باشد. مورفولوژي نانو الياف تهيه شده توسط SEM بررسي گرديد و آزمون زيست سازگاري بر روي آن¬ها انجام شد. براي بررسي فعاليت سلولي بر روي ميكرو و نانوالياف آزمون MTT انجام گرفت. نتايج حاصل از بررسي ميكروسكوپي رشد سلول بر روي داربست نشان دادكه اين داربست¬ها زيست سازگاري مناسبي دارند. علاوه براين، نتايج بررسي فعاليت متابوليكي سلول¬ها برروي داربست با استفاده از تست MTT نشان داد كه نانوالياف به طور معني داري (P 0.05) تكثير سلولي را نسبت به كنترل افزايش داده است. آزمايشات نشان دادكه نانوالياف الكتروريسي شده PCL/PDMS بسترمناسبي براي چسبندگي و تكثير سلول¬هاي فيبروبلاستي فراهم كرده است.