ذوب ريسي الياف توخالي پلي لاكتيك اسيد: بررسي عوامل موثر بر قطر الياف جهت انتقال مايعات

ّالياف توخالي پلي لاكتيك اسيد با قطرهاي داخلي مختلف توسط فرايند ذوب ريسي با سرعت بالا (با تغيير عوامل توليد مانند نرخ تغذيه پليمر، دماي فرايند، نرخ سرمايش، نسبت كشش و سرعت برداشت) توليد شد تا به عنوان مجرايي براي حبس و انتقال مايعات به كار رود. ريخت شناسي الياف توليد شده نشان داد كه با افزايش نرخ تغذيه پليمر از 6/14 تا 6/87 ميلي ليتر بر دقيقه، قطر داخلي و بيروني الياف حدود 300 درصد افزايش مي¬يابد. اين در حالي است كه افزايش سرعت برداشت از 500 به 1500 متر بر دقيقه باعث كاهش حدود 70 درصدي قطر داخلي و بيروني الياف شد. نرخ سرمايش و دماي روزن راني تاثير كمتري، آن هم تنها بر قطر داخلي الياف، داشت. بررسي الياف با اشعه X نشان داد كه نسبت كشش بالا باعث افزايش بلورينگي در الياف توليدي مي¬گردد. با توجه به آزمون¬هاي فيزيكي، با افزايش نرخ تغذيه پليمر دانسيته خطي (دنير الياف) تا حد ده برابر افزايش يافت، در حالي كه افزايش نرخ برداشت باعث كاهش 300 درصدي آن شد. افزايش نرخ تغذيه پليمر باعث شد استحكام كششي، ازدياد طول تا حد پارگي، مدول، استحكام ويژه و كار تا حد پارگي به ترتيب به ميزان 650، 217، 68-، 58- و 1500 درصد تغيير يابند. عوامل ديگر نيز تاثير معناداري بر خواص كششي الياف داشتند. آناليز حرارتي (TGA) پايداري حرارتي كمتري را براي الياف ذوب ريسي شده در دماي بالاتر نشان داد (240 درجه در مقابل 220 درجه سانتي گراد). نتايج DSC روند مشابهي از XRD براي بلورينگي الياف نشان داد. الياف توخالي ريسيده شده بوسيله روش ابداعي بر پايه ميكروفلوييديك با يك مايع مدل (گليسرول) پر شد. همچنين الياف زيست تخريب پذير پر شده با مايع، مورد آزمون تخريب قرار گرفت. تخريب زيست محيطي حاصل شد كه مي¬تواند يك نتيجه موفق براي كاربردهاي بالقوه مانند اتقال سموم در كشاورزي يا داروها در پزشكي باشد.