اثر نسبت مولي پلي‌ال به زنجيره‌افزا در سنتز پلي‌يورتان حافظه شكلي برپايه‌ي پلي‌اتيلن‌گليكول

تاكنون پژوهش¬هاي مختلفي در زمينه پلي‌يورتان‌هاي حافظه شكلي برپايه‌ي پلي‌ال هاي مختلف انجام شده است، اما با توجه به اهميت خاصيت آبدوستي پليمر، عدم سميت پليمر و كاهش هزينه در انتخاب مواد اوليه در كاربردهاي پزشكي، در اين پژوهش بررسي خاصيت حافظه شكلي پلي‌يورتان سگمنته برپايه پلي اتيلن گليكول با وزن مولكوليg/mol 2000 ، هگزا متيلن دي ايزوسيانات(HDI) به عنوان دي‌ايزوسيانات آليفاتيك و 1و4-بوتان‌دي ال(BDO) به عنوان زنجيره افزا و تغيير نسبت مولي پلي‌ال به دي‌ال درنظرگرفته شد. مقدار دي ايزوسيانات در تمام نمونه¬ها ثابت درنظرگرفته شد و اثر تغيير نسبت مولي پلي‌ال به زنجيره افزا توسط آزمون گرماسنجي پويشي تفاضلي، طيف سنجي زيرقرمز و تست حافظه شكلي بررسي شد. نتايج حاصل از گرماسنجي پويشي تفاضلي نشان داد كه انتخاب PEG به عنوان بخش نرم پليمر، ميتواند منجر به ايجاد پليمري با دماي انتقال(Ttrans) برپايه‌ي دماي ذوب(Tm)پليمر شود. همچنين افزايش در ميزان نسبت مولي دي‌ال به پلي‌ال باعث افزايش ميزان جدايش فاز شده و بهبود خواص حافظه شكلي پليمر را در پي داشت. افزايش درصد مولي پلي‌ال به زنجيره افزا و همچنين كاهش درصد HSC، منجر به كاهش Tmشد.