تاثير خنك كنندگي فوق جاذب‌ها بر روي سطح منسوج

گرما از عوامل محيطي است كه مي‌تواند باعث بروز مشكلاتي براي فرد شود از جمله اين مشكلات خستگي گرمايي، شوك گرمايي، كاهش تمركز و خستگي مي‌باشد. يكي از راه‌ها براي رهايي از گرما و همچنين مشكلات ناشي از آن استفاده از پوشش‌هاي خنك كننده است. پوشش‌هاي خنك كننده شخصي براي كنترل دماي بدن هنگامي كه شخص در محيط گرم قرار دارد و يا فعاليت جسماني بالايي دارد استفاده مي‌شود. چون اين نوع پوشش‌ها مي‌تواند با كاهش دماي بدن همراه باشد، شخص هنگام استفاده از آن احساس راحتي بيشتري مي‌كند. روش‌هاي مختلفي براي خنك نگه‌داشتن بدن وجود دارد از جمله اين روش‌ها استفاده از تبخير سطحي آب روي سطح منسوج مي‌باشد. در اين مطالعه سعي شده است كه با استفاده از پليمرهاي فوق جاذب (SAP)، به وسيله حبس كردن اين مواد در پوشش‌هاي با جذب آب كم و همچنين پوشش‌هاي بدون جذب آب، ميزان نگهداري آب و همچنين مدت نگهداري آب در پوشش‌ها بررسي شود. از طرفي با تغيير در ابعاد پليمرهاي فوق جاذب، اثر تغيير اندازه پليمرهاي فوق جاذب مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه با استفاده از مقدار ناچيزي از پليمرهاي فوق جاذب تغيير چشمگيري در جذب آب پوشش‌ها صورت مي‌گيرد، به طوري كه در برخي از پوشش‌ها با افزودن مقدار اندكي از پليمرهاي فوق جاذب تا 81/659% وزن پارچه آب جذب شده است و در برخي ديگر با افزودن اين مواد در پوشش‌هاي فاقد جذب آب، مقدار 66/0% تا 5% از وزن پوشش، جذب آب داشته است. همچنين مدت نگه‌داري آب كه تاثير مستقيم بر خنك نگه‌داشتن بدن مي‌گذارد تغيير قابل ملاحظه‌اي داشته است. به طور كلي نتايج بيانگر اين است كه اين روش نيز روش مناسبي براي خنك نگه‌داشتن بدن مي‌باشد.