بررسي تاثير استفاده از هارنس باربري اصلاح شده بر كاهش آسيب¬هاي دستگاه اسكلتي- عضلاني ناشي از حمل دستي بار به روش المان محدود

در جوامع صنعتي، آسيب¬هاي دستگاه اسكلتي- عضلاني بدن (به خصوص بيماري¬هاي ناحيه كمر) به-عنوان يكي از شايع¬ترين و پرهزينه¬ترين بيماري¬هاي ناشي از شغل محسوب مي¬شود. عوارض زيان بار ناشي از حمل دستي كالا، يكي از مهم¬ترين علل بروز اين آسيب¬ها به¬شمار مي¬رود. حمل دستي بار به روش¬هاي متداول، فشار زيادي را به ديسك¬هاي بين مهره¬اي ستون فقرات ناحيه كمر وارد مي¬كند. بنابراين احتمال پارگي ديسك و بروز آسيب¬هاي غيرقابل جبران دستگاه اسكلتي- عضلاني افزايش چشمگيري مي¬يابد. همچين تحمل نيرو وزن زياد، توسط عضلات و مفاصل نسبتا ضعيف دست، سبب ايجاد آسيب و ناهنجاري¬ ناحيه دست مي¬گردد. در اين تحقيق با تمركز بر بيومكانيك بدن و بهره¬گيري از نرم افزار شبيه ساز آباكوس، عملكرد بدن در حين بلند كردن اجسام مورد بررسي قرار گرفت، با بهينه سازي نقطه اثر نيروها و كاهش ممان وارد شده به بدن، حذف نياز مستقيم به دست¬ها جهت حمل بار و توزيع متوزان نيروها در كمر و شانه¬ها، نوعي هارنس باربري با پيكربندي و خصوصيات منحصر بفرد طراحي و توليد گرديد. بدين ترتيب با اعمال حداقل گشتاور ممكن به بدن، تنش عمودي در ديسك بين مهره¬هاي L5/S1 (به¬عنوان تكيه گاه بدن) كاهش محسوسي يافت كه منجر به كاهش احتمال پارگي ديسك مي¬شود.