بارگذاري داروي فلوكونازول در نانوذرات سيليكا ايروژل به روش غوطه وري

امروزه در نوع مصرف داروها به دليل معايب روش سنتي تغييراتي ايجاد شده است. با استفاده از سامانه‌هاي رهايش دارو، مقدار مشخص و ثابتي از مواد دارويي آزاد مي‌شود. در اين سامانه¬ها، دارو داخل يك حامل دارويي قرار مي¬گيرد. تاكنون از مواد مختلفي مانند نانوذرات و نانوالياف پليمري، نانوذرات فلزي و معدني و ساير مواد با قابليت بارگذاري دارو و استفاده به عنوان سامانه¬هاي رهايش دارو استفاده شده است. سيليكا ايروژل¬ موادي جامد با چگالي كم و تخلخل و سطح مخصوص بالا هستند. به دليل خواص مناسب ايروژل، اخيرا كاربرد آنها براي رهايش دارو مورد توجه محققان قرار گرفته است. در اين تحقيق از خواص منحصر به فرد سيليكا ايروژل¬ آب¬دوست به منظور كاربرد رهايش دارويي استفاده شد. ابتدا نمونه¬ سيليكا ايروژل آب¬دوست به روش خشك كردن در فشار و دماي محيط سنتز شد. سپس به¬منظور بارگذاري دارو در محلول %1 داروي فلوكونازول غوطه ور شد. در اين مرحله، بارگذاري و رهايش دارو در نمونه¬ها با استفاده از پارامتر¬هاي زمان قرار¬گيري ايروژل¬ها در محلول دارو، ايروژل مورد بررسي قرار گرفتند. خواص فيزيكي نمونه¬هاي ايروژل با استفاده از تصاوير FESEM مورد بررسي قرار¬گرفت. با استفاده از طيف مادون قرمز با تبديل فوريه (FTIR) شكل گيري واكنش احتمالي بين دارو و نمونه¬هاي سيليكا ايروژل مورد بررسي قرار گرفت و مشاهده شد كه بين دارو و ايروژل هيچگونه واكنش شيميايي صورت نگرفته است. همچنين بررسي رهايش دارو با استفاده از دستگاه اسپكتروفوتومتري انجام گرفت و سرعت رهايش دارو بررسي شد.