گذاري از نشانه شناسي تا طراحي دانش بنيان مبتني بر نشانه ها

امروزه با كاهش وابستگي شهرها به بهره گيري از منابع طبيعي و فيزيكي و از سوي ديگر افزايش تمايلشان براي تبادل اطالعات و صنايع خالق، شهرها در پي افزايش مزيت هاي رقابتي خود و تبديل شدن به مقصدي براي سرمايه گذاران و گردشگران، افراد و صنايع خالق مي باشند. به عبارتي ديگر اين گونه شهرها بايد به درك كاملي از ماهيت منابع دانش محلي خود دست يافته و بر خصوصيات ويژه محيطي خود مبتني بر فعاليت دانش بنيان متمركز شوند. دانش محلي متأثر از عوامل بي شماري نظير هويت فضاهاي شهري و نشان دار بودن فضاها و ... مي باشد، كه در برند كردن شهر در ذهن ساكنين و گردشگران تاثيرگذار است. اين مقاله سعي بر آن دارد با تحليلي همه جانبه بر نشانه هاي شهري كه نمودي كالبدي از ويژگي هاي برجسته محيطي هستند به بررسي نقش و ميزان تأثيرگذاري آن ها بر افراد به زمينه هاي فرهنگي و منحصر به فرد زمينه دست يافته تا با كاربست آن در راستاي برند كردن محيط گامي برداشته شود. نتايج حاصل از مطالعه منتج به چارچوب نظري منسجمي از تأثير متقابل نشانه شناسي بر شكل گيري شهر دانش محور دارد. در واقع با توجه به نشانه شناسي اكولوژيك، شهري، اجتماعي و بصري در طراحي شهري مي توان به طراحي شهري دانش بنيان بر اساس رويكرد نشانه شناسي دست يافت و براساس شاخص هاي كيفي و كمي آن ارتقاء كيفيت زندگي كه يكي از اهداف اساسي شهرهاي دانش بنيان است حاصل گردد.