بررسي چگونگي ارتقاي ارتباط متقابل محيط و فرد در باغهاي گياه‌شناسي با بهره‌گيري از علوم دانش بنيان

how to improve the interaction with human and environment in botanical garden by using knowledge-based

انسان از همان لحظه‌اي كه توانست بر طبيعت مسلط شود (به شيوه‌ها و نمودهاي مختلف و به وسيله‌ي ابزار، يا با ذهن خود) از طبيعت جدا شده يا خود را جدا دانسته است. اين روند با توجه به فرآيند تكامل ذهني در انسان چنين بوده است كه هرچه ذهن انسان پيشرفت بيشتري مي‌يافته، انسان خود را جداتر ميديده است. درواقع اگر واژه محيط را مترادف با دنياي طبيعي فرض كنيم اغلب فراموش مي كنيم كه مقدار بسيار كمي از چنين دنيايي باقي مانده و بيشتر اوقات در مكان‌هايي ساكن هستيم و فضاهايي را تجربه مي‌كنيم كه حداقل عناصر طبيعي را دارد. با توجه به نياز‌ها و چالش‌هايي از قبيل كاهش فضاهاي سبز و تفريحي در شهر ها و از بين رفتن تنوع زيستي، كه در اثر افزايش شهرنشيني ايجاد شده‌اند، مي‌توان از قابليت‌هاي باغ‌هاي گياه‌شناسي براي پاسخ به اين نياز‌ها و چالش‌ها بهره جست. بنابراين، هدف اين مقاله تعريف نقش باغ‌هاي گياه‌شناسي به منظور حفاظت و آموزش محيط زيست و مكان‌هايي براي تفريح، آرامش، لذت‌ بردن از زيبايي‌هاي طبيعي و گذران زمان با خانواده، در بستر شهر-هاي معاصر است. جهت رسيدن به اين هدف با مطالعه ادبيات موضوعي باغ‌ هاي گياه‌ شناسي، و يافتن راه‌هايي جهت ارتقاي رابطه متقابل انسان و محيط‌زيست به منظور دست يافتن به معماري همگام با طبيعت كه پاسخگوي نيازهاي روحي و رواني باشد پرداخته خواهد شد.