بررسي روند خودپالايي رودخانه زاينده رود با استفاده از مدل شبكه عصبي مصنوعي

Study the Trend of Zayandehrood Self-purification by Application of Artificial Intelligence Model (Artificial Neural Network)

رودخانه‌ها از مهمترين منابع تجديدشونده و حياتي آب شيرين جهت استفاده در امور كشاورزي، شرب و صنعت بشمار مي‌روند. امروزه اين آب‌ها به دليل استفاده از مسير رودخانه‌ها براي انتقال فاضلاب‌هاي شهري، صنعتي و زه‌آب‌هاي كشاورزي در معرض آلودگي گوناگوني قرار دارند. بنابراين آگاهي از روند تغييرات كيفي رودخانه‌ها در مقاطع زماني و مكاني مختلف در جهت كنترل هر چه بهتر منابع آلاينده و بهبود كيفيت منابع آب موثر خواهد بود. در اين تحقيق توان خودپالايي رودخانه زاينده‌رود توسط شبيه‌سازي داده‌هاي كيفي در مدل شبكه عصبي مصنوعي مورد بررسي قرار گرفت. پارامترهاي مورد بررسي شامل اكسيژن محلول و اكسيژن خواهي بيوشيمياي بود، كه اين داده‌ها از 11 ايستگاه پايش سازمان محيط زيست نمونه‌برداري شدند. نتايج شبيه‌سازي توسط شبكه عصبي مصنوعي نشان دهنده كارايي مناسب اين مدل براي شبيه سازي بود. نتايج مدلسازي نشان داد به علت برداشت آب براي مصرف كشاورزي دبي آب رودخانه در ايستگاه‌هاي انتهايي بسيار كم بود و همچنين ميزان اكسيژن محلول در اين ايستگاه‌ها بسيار اندك و غلظت اكسيژن خواهي بيوشيميايي به علت ورود پسآب صنعتي و انساني بالا بود، به همين دليل رودخانه قادر به پذيرش بار آلي بيشتري نيست و قدرت خودپالايي ندارد.