بررسي فضاي باز و نيمه باز در آثار فرهنگي كامران ديبا

Evaluation of open and semi-open space in cultural relics Kamran Diba

كامران ديبا از جمله معماراني است كه اگرچه، تحصيلش در خارج از كشور، مقارن با رواج معماري مدرن به ايران بود، اما نگرش و تفكرش نسبت به معماري سنتي و ايراني را از دست نداد و همچنان در آثارش به معماري ايراني وفادار ماند. يكي از عناصر معماري ايراني حياط مركزي است، كه در قالب فضاي نيمه باز همواره جزء اصلي طراحي هاي سنتي ايران به شمار مي آيد و ارتباطش با فضاي باز و بسته حائز اهميت است، كه كامران ديبا از اين اصل در آثارش بهره گرفته است. روش تحقيق به صورت اسنادي و كتابخانه اي و پيمايشي است، ابتدا به بررسي فضاي باز و نيمه باز در قالب حياط مركزي كه باعث سازمان دهي فضايي و تقويت حس حضور مي شود و همچنين تركيب احجام كه منجر به تنوع فضايي شده است، و در ادامه ويژگي هاي اين بناها در سه سطح كلان ،ميانه و خرد، در سه اثر فرهنگي كامران ديبا به صورت مجزا پرداخته شده است و در نهايت مشتركات اين بناها كه بيان كننده خط فكري معمار مي باشد بيان مي شود.