بررسي احداث خيابان هاي جديد در بافت هاي فرسوده شهري (نمونه موردي:خيابان صاحب الزمان مشهد)

The establishment of new streets in old urban tissue (Case Study: Street Zaman Mashhad)

يكي از موضوعاتي كه شهرهاي امروز ايران با آن دست به گريبانند، مسئله بافت هاي فرسوده است. امروزه در برخي از بافت-هاي فرسوده پتانسيل هايي نهفته است كه مي توان با بهره گيري از اين ظرفيت ها دو خيابان اصلي را به هم مرتبط نمود و منطقه اي را از بن بستي خارج كرد و موجب دسترسي بهتر شهروندان در آن منطقه از شهر شد. هدف از ارائه اين پژوهش بررسي مشكلات خيابان‌هاي جديد الاحداث و ناهمخواني آنها با بافت‌هاي مجاور است. همچنين اين تحقيق به بيان راهكارهايي براي طراحي بهتر خيابان هاي جديد مي پردازد. شيوه جمع آوري اطلاعات پايه و داده ها، به كمك بهره گيري از روش‌هاي تحليل محتوا و مشاهده و تحليل گرافيكي صورت پذيرفته است. نتايج حاصل از اين تحقيق با وجود نداشتن مطالعات زمينه در زمان طراحي خيابان هاي جديد الاحداث در بافت قديم شهرها برمي گردد و با آن گره خورده است. توجه نداشتن به فرهنگ، دين و مذهب شهروندان و نياز آنها، مصالح و هنر بومي آنها موجب به وجود آمدن فضاهاي شهري بي كيفيت و بي هويت در كلانشهرهاي امروز ايران شده است. عناوين اصلي اين مقاله پس از ذكر مقدمه اي عبارتند از: بافت فرسوده ، ويژگي هاي بافت‌هاي فرسوده ، روش هاي مداخله در بافت هاي فرسوده ، شناخت و تحليل خيابان صاحب الزمان و در پايان جمع بندي و پيشنهادات .