شهرسازي دانش بنيان، رويكردي نو در شهرسازي ايران

شهرسازي امروز ايران دچار از هم گسستگي ملموسي است كه مي تواند اثرات خود را بر روي تمامي اجزاي شهر نمايان كند. شهرسازي ايران بيش از هر چيز نياز به توجه بنيادي داشته و از تكرار و الگو برداري نادرست و گاها اشتباه غربي و شرقي دست بكشد. همان طور كه تاريخ ايران نشان مي دهد، شهرسازي ايران گنجينه اي بي بديل است كه مي تواند راهگشا براي شهرسازي حاضر باشد. قاعدتاً نمي توان همان الگو هاي قديم را مورد استفاده قرار داد اما مي توان آنها را به نسبت نياز امروز و به صورت دانش بومي و ايراني از آنها الگوهاي جديد و رويكردي نو در شهرسازي ايران تبديل نمود. اين مقاله با هدف بررسي شهرسازي دانش بنيان و بكارگيري رويكرد نو در شهرسازي قصد دارد به سوالاتي نظير، معيارهاي اين رويكرد چه مي باشد و يا اين رويكرد تا چه ميزان عملياتي است، پاسخ دهد. روش تحقيق اين مقاله به صورت كتابخانه اي و اسنادي بوده و با روش تحليلي توصيفي به ارزيابي اطلاعات بدست آمده پرداخته شده است. نتايج نشان مي دهد كه شهرسازي دانش بنيان مي تواند رويكردي نو در شهرسازي ايران باشد كه راهگشاي حل مشكلات موجود در ايران خواهد بود.