تحليل فضايي و سطح بندي توسعه شهرستان هاي شمالي استان خوزستان

يكي از موانع اصلي و مهم در روند توسعه ملي، برهم خوردن تعادل و توازن منطقه اي به شمار مي رود. از اين رو اولين گام در برنامه ريزي منطقه اي، شناسايي جايگاه مناطق نسبت به يكديگر از نظر توسعه و علت نابرابري ها است. اما علي‌رغم تلاش‌هاي نظري و تجربي فراوان در تحقق توسعه‌اي موزون ، كشورهاي بسياري از آسيب‌ها، مخاطرات و دشواري‌هاي برآمده از عدم تعادل منطقه‌اي رنج مي‌برند. در اين پژوهش برانيم تا به موضوع سطح بندي منطقه‌اي درشهرستان هاي استان خوزستان پرداخته و تمركز منطقه‌اي را مورد ارزيابي قرار دهيم. به وسيله 30 شاخص براي 8 شهرستان استان با استفاده از تكنيك تاكسونومي عددي ،تاپسيس و موريس و اسكالوگرام به ارزيابي اين رابطه به صورت كمي اقدام كرده ايم. نتايج حاصل نشان مي‌دهد كه بحث تعادل منطقه‌اي در 8 شهرستان استان در سه بعد اقتصادي ،اجتماعي- فرهنگي و زيست محيطي از جايگاه اندكي برخوردار است. از آنجايي كه جايگاه اين رتبه ها مي تواند برنامه ريزان را در برنامه هاي آتي كه توجه به كدام شاخص¬ها را در اولويت قرار دهند، ياري رساند، مي توان در برنامه هاي آتي براي انطباق با هدف توسعه همه جانبه دست به اصلاحاتي زد و همچنين اولويت هاي سرمايه گذاري متناسب با شرايط منطقه اي را ارائه نمود.