مدلسازي تزريق ژل جهت كنترل توليد آب اضافي در مخازن نفتي

يكي از روشهاي شيميايي موثر جهت كنترل توليد آب اضافي در مخازن هيدروكربوري، تزريق ژلهاي پليمري ميباشد. جهت موفقيت- آميز بودن تزريق ژل در مخزن، تراوايي نسبي آب بايد بيش از تراوايي نسبي نفت كاهش يابد كه از آن به عنوان كاهش نامتناسب تراوايي ياد ميشود. در اين مقاله مدلسازي رفتار ژل در محيط متخلخل با احتساب مكانيسم كاهش نامتناسب تراوايي از طريق توصيف معادلات پيوستگي آب، نفت و ژل براي يك مدل مخزني دوبعدي و همگن مورد بررسي قرار گرفت. همچنين تاثير غلظت ژل تزريقي در قالب تزريق ژل ضعيف و قوي مطالعه شد. نتايج نشان داده است كه بواسطه رخداد مكانيسم كاهش نامتناسب تراوايي، برش آب توليدي از مخزن در حضور ژل كاهش يافت. اين امر سبب شد كه بواسطه بهبود بازده جاروبي، نفت بيشتري نيز از مخزن توليد شود به طوريكه اين افزايش توليد در حالت تزريق ژل قوي بيشتر از حالت ژل ضعيف بود. همچنين بررسي پروفايل تغييرات اشباع سيالات و فشار نشان داد كه در حضور ژل، تحرك پذيري فاز آبي در گستره مخزن كاهش مي يابد.