بررسي آزمايشگاهي تأثير تزريق پليمر در ازدياد برداشت با استفاده از دستگاه هليشاوسل

يكي از ساده ترين و مرسومترين روشهاي ازدياد برداشت از مخازن، روش سيلابزني با آب ميباشد كه يكي از معايب بزرگ اين روش، پديده انگشتي شدن و توليد زودهنگام آب در چاه توليدي ميباشد. اين پديده باعث ميشود ميزان نفت زيادي در مخزن باقي بماند و چون تأثيرات نامطلوب اين فرآيند در مخازن نفت سنگين بيشتر است، در اين پژوهش با استفاده از نفت داراي گرانروي بالا اين مسئله بررسي ميگردد. تحقيقات علمي اثبات كرده است كه ميتوان با كاهش نرخ تحرك پذيري آب نسبت به نفت، بازدهي فرآيند تزريق آب را بهبود بخشيد. در اين پژوهش، سيلابزني با آب و سيلابزني با محلول پليمري در دستگاه هليشاوسل 1 كه درواقع معرف يك شكاف ميباشد، انجام گرديد و ميزان نفت توليدي در دو حالت تزريق آب همراه پليمر و تزريق آب فاقد پليمر محاسبه شد و از مقايسه اين دو حالت ميزان تأثير افزودن پليمر به آب تزريقي در بازيافت نفت از اين شكاف بررسي گرديد.