تاثير تمرينات هوازي در نوبت هاي صبح و عصر برشاخص هاي هنگام تولد نوزادان و دو ماه پس از تولد

مقدمه: اضافه وزن و چاقي در دهه هاي گذشته خطر ابتلا به عوارض ناخوشايند بارداري را افزايش داده است. پيامدهاي اضافه وزن و چاقي مادر براي جنين شامل ماكروزوميا، ديستوكي شانه ، تولد زودرس و ناهنجاريهاي مادرزادي است . تمرينات ورزشي مي تواند با جلوگيري از افزايش وزن بي رويه طي بارداري علاوه بر سلامت مادر ، تأثير به سزايي بر سلامت و روند رشد جنين داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي و مقايسه تاثير ۱۲ هفته تمرين هوازي در نوبت هاي صبح و عصر بر شاخص هاي هنگام تولد نوزادان دو ماه پس از تولد انجام شد. روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي در سال 1396 بر روي 90 زن باردار داراي اضافه وزن انجام شد. شركت كننده ها در سه گروه 30 نفري: تمرين هوازي صبح ، تمرين هوازي عصر و گروه كنترل قرار گرفتند و به مدت 12 هفته به تمرين پرداختند. داده هاي انتروپومتريك نوزادان در بدو تولد و در دو ماهگي ثبت شد . برنامه تمريني شامل 12 هفته سه جلسه اي و مدت هر جلسه 35-45 دقيقه بود. تمرينات ورزشي با 15 دقيقه گرم كردن آغاز و متعاقب آن مرحله تمرينات هوازي شامل راه رفتن تداومي انجام شد. شدت تمرين40تا50 درصد ضربان قلب بيشينه در جلسات ابتدايي بود كه به 70 تا 60 درصد ضربان قلب بيشينه در جلسات تهايي رسيد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري spss(ورژن 20) و آزمون هاي آماري كولموگروف اسميرنوف ، تي زوجي و آنووا انجام گرديد. (p≤0.05) يافته ها: ارتباط معناداري بين وزن ، قد و دور سر نوزادان در بدو تولد و دو ماه پس از آن بين سه گروه تفاوت معناداري وجود نداشت (P=0.885 و P=0.770, P=0.429). نتيجه گيري : برخلاف تصور عامه ، تمرينات هوازي در دوران بارداري نه تنها عوارض نامطلوبي بر شاخص هاي انتروپومتريك نوزادان نخواهد شد بلكه از افزايش وزن و چاقي كودك جلوگيري خواهد كرد .