كودكان پيش دبستاني، خانواده، آموزش و مهارتهاي زندگي

با توجه به مهم‌ترين ويژگي‌هاي روان شناختي كودكان پيش‌دبستاني و نيازهاي اساسي آنان و اهميت نقش حياتي خانواده، مربيان، جامعه و رسانه ها در اين دوره، شايسته آن است كه در تدوين اهداف پرورشي و شكوفا‌سازي توانمندي‌هاي بالقوه اين كودكان، بيشترين ارزش را براي پرورش و هدايت حس كنجكاوي و تقويت مهارت‌ها، استعدادها و توانمندي‌هاي بالقوه كودكان در جهت توسعه رفتارهاي كنجكاوانه، هوشمندانه و عاقلانه آنان قائل شد. از آنجايي كه تربيت اجتماعي مطلوب و سازگاري با گروه‌هاي اجتماعي در تنهايي و بدون فراهم شدن فرصت‌هاي مناسب صورت نمي‌گيرد، اين فرصت‌ها هر قدر زودتر براي كودك فراهم گردد، رشد اجتماعي او سهل‌تر خواهد شد. از اين رو جدا شدن كودك از محيط كوچك خانه و رفتن او به مراكز پيش دبستاني كه هسته مركزي آن را گروه همبازيها و همسالان تشكيل مي‌دهند، بر دامنه مراودات و آزادي كودك افزوده و زمينه كسب و توسعه سازگاري اجتماعي او را فراهم خواهد كرد. با توجه به كوچك بودن محيط خانواده و محدوديت‌هاي آموزشي و پرورشي و از طرفي گستردگي برنامه‌هاي آموزشي و پرورشي در مراكز پيش‌دبستاني لازم است كه والدين در جهت تقويت و رشد شخصيتي و مستحكم نمودن پايه آموزشي فرزند خود در امر آموزش و پرورش تلاش نمايند.  با توجه به اين كه زندگي در سراسر جهان و همچنين در كشور ما، به طرف ماشيني شدن پيش مي رود و در بعضي خانواده ها زن و مرد شاغل هستند و يا بعضي ازمردان بيش از يك شغل دارند، خود به خود روابط عاطفي و دركنار هم بودن خانواده كمتر شده وعده زيادي از اين وضع و وجود تلويزيون به عنوان جعبه جادويي كه باعث سرد شدن روابط خانوادگي شده ناراضي هستند وحالا نيز جعبه جادويي ديگري يا جاذبه ي سحر آميزتري به نام رايانه، اضافه براين وضعيت شده و مشكلات را دوچندان كرده است.تحقيقات نشان مي دهد زماني كه والدين براي فرزندان شان قوانين و محدوديت هايي در مورد تلويزيون و رسانه هاي الكترونيكي وضع مي كنند، كودكان نيز از آن ها پيروي مي نمايند. پيشنهاد ما اين است كه نه تنها براي استفاده از تلويزيون بلكه در مورد همه رسانه ها مانند كامپيوتر، بازي هاي ويدئويي و غيره محدوديت هايي اعمال نماييد. اين محدوديت ها بايد هم در مورد زمان استفاده و هم محتواي رسانه اي مناسب باشد. درروش‌هاي تربيت ديني كودكان پيش‌دبستاني، با توجه به اين كه موفقيت چنداني در اين زمينه حاصل نكرده‌ايم، بايد تجديد نظر گردد. با توجه به ارزش و قداست خانواده درمي‌يابيم كه خانه اولين مدرسه تربيتي اخلاقي و ديني است و كودك به تدريج بر اساس مشاهدات روزمره، پايه‌هاي اخلاقي خود را پي‌ريزي مي‌كند. در محيط خانه كودك تعاليم خوب و بد را فراگرفته، زير بناي اخلاقي او شكل مي‌گيرد. كودك همانند نهال تازه‌اي است كه هر طور او را پرورش دهيم، همانگونه مي‌شود. خانه، پرورشگاه اطفال است، بنابراين اگر والدين و ساير اعضاي خانواده داراي روش صحيح و اخلاق نيك باشند، كودكان خوب و به دنبال آن، انسانهاي بزرگ، افراد متعهد و فعال تربيت شده و به جامعه تحويل داده مي‌شود و بالعكس. تربيت ديني كودكان تا شش سالگي محدود به ايجاد انس نسبت به مسائل ديني است به اين معني كه كودك آن چه را كه به طور منظم در محيط خانواده مي‌بيند، نسبت به آن انس پيدا مي‌كند و همين انس اوليه زمينه را براي پديد آمدن عادت و انجام فرايض ديني در مراحل بعدي فراهم مي‌آورد. مراكز پيش دبستاني از مناسبترين مكانهايي مي باشد كه مي تواند به آموزشهاي صحيح جهت رفع مشكلات، هم به اولياء دانش آموزان و هم به مربيان كمك نمايد. كودكي كه در كودكستان است از كودك دبستاني انعطاف پذيرتر بوده و جنبه پذيرش آنها بيشتر است و با ارائه آموزشهاي مناسب مي توان در پيشرفت تحصيلي آنان در دوره ي دبستان نيز موثر بود. از آنجاييكه امروزه، اهميت اين مراكز در سراسر جهان بركسي پوشيده نيست، كشورهاي متفاوت، اقدامات، ساختارها و سياستهاي مختلفي را در اين زمينه به كار مي برند كه ما در پايان اين مبحث به عنوان نمونه به آموزش و ساختار پيش دبستاني در كشور مالزي اشاره خواهيم كرد.