بررسي عوامل تاثيرگذار در تعيين زمان مداخله در لكنت پيش از سن دبستان: يك مطالعه مروري

مقدمه و بيان مسئله: لكنت به‌طورمعمول در اولين سال‌هاي زندگي، به‌ويژه در سنين 2 الي 4 سال به وجود مي‌آيد. گاهي با توجه به موضوع بهبودي خودبه‌خودي در لكنت كه به‌طور متوسط در 70 درصد از كودكان داراي لكنت اتفاق مي‌افتد، ممكن است درمان به‌موقع از جانب والدين يا آسيب‌شناس گفتار و زبان ناديده گرفته شود. هدف از اين پژوهش، مروري بر عوامل تأثيرگذار و معيارهاي تصميم گيري در تعيين زمان مداخله در لكنت پيش از سن دبستان است.روش پژوهش: پژوهش حاضر، يك مقاله مروري است كه بر اساس مطالعات كتابخانه‌اي و جستجوهاي اينترنتي در پايگاه‌هاي داده‌اي معتبر همچون web of science،elsevier، pubmed، proquest و جستجوي پيشرفته در google scholar با استفاده از كلمات كليدي Stuttering, early intervention, persistence of stuttering, recovery from stuttering, effective factors in stuttering treatment از سال 1990 تا سال 2018 انجام‌شده و بر اساس اصول نگارش prisma نگاشته شده است. درنهايت از ميان 35 مطالعه استخراج‌شده حول موضوع موردنظر، 20 مقاله كه مستقيماً مرتبط با مداخله زودهنگام در لكنت پيش‌دبستان و نيز بررسي عوامل تاثيرگذار در تصميم گيري براي درمان بود انتخاب و موردبررسي قرار گرفتند. 15 مقاله ديگر به علت تمركز بر روش درماني خاص يا عدم پوشش دوره سني پيش دبستاني، از مطالعه خارج شدند. يافته¬هاي پژوهش: يافته‌هاي اين مطالعه مؤيد اين مطلب است كه با توجه به عدم وجود بهبودي خودبه‌خودي در همه كودكان، براي تصميم‌گيري در مورد شروع بلافاصله يا با تأخير درمان، آسيب‌شناس گفتار و زبان مي‌بايست با درنظر گرفتن عواملي همچون جنسيت فرد، سن شروع لكنت، مدت زمان گذشته از لكنت، تاريخچه خانوادگي، محيط كودك، سبك ارتباطي والدين، شدت و نوع لكنت، مهارت هاي زباني و حركتي كودك و نيز وجود يا عدم وجود اختلالات همراه، مزمن يا غير مزمن بودن لكنت فرد را بررسي و در صورت لزوم اقدام به مداخله زودهنگام كند تا از افزايش شدت لكنت و نيز بروز مشكلات اجتماعي ناشي از لكنت كه بر كيفيت زندگي فرد اثرات منفي مي‌گذارد جلوگيري كند. نتيجه¬گيري و بحث: با توجه به يافته‌ها و نيز ازآنجاكه در صورت مزمن شدن لكنت، فرد مشكلات زيادي را ابتدا در دوران مدرسه و سپس در برزگسالي متحمل خواهد شد، مي توان گفت كه ارزيابي لكنت و مداخله بهنگام با توجه به نتايج ارزيابي، موضوعي است كه بايد از جانب آسيب شناس گفتار و زبان و والدين كودك داراي لكنت مد نظر قرار گيرد تا از آسيب هاي اجتماعي لكنت در دوران نوجواني و بزرگسالي جلوگيري شود.