اثربخشي گروه درماني با رويكرد تحليل ارتباط متقابل بر رضايت زناشويي

این تحقیق از تحقیق های شبه آزمایشی از نوع گروه كنترل نابرابر (طرح پیش آزمون- پس آزمون) است كه با هدف بررسی اثربخشیگروه درمانی با رویكرد تحلیل ارتباط متقابل بر رضایت زناشوییدرشهرمشهد انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل كلیهزوجینی است كه به دلیل اختلافات زناشویی به مركر مشاوره اداره آموزش و پرورش ناحیه دو شهر مشهد در بازه زمانی 1393/11/1 لغایت 1393/12/15 مراجعه كرده اند، می باشد كه 20 زوج به صورت داوطلبانه ثبت نام نمودد، به طور داوطلبانه در 2 گروه آزمایش (10زوج) وكنترل (10 زوج) گمارده شدند . ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (Enrich) بود. آموزش مبتنی بر تحلیل ارتباط متقابل طی 10 جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایش اجرا شد و به گروه كنترل هیچگونه آموزش خاصی ارائه نگردید. در پایان، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج نشان داد كه گروه درمانی به شیوه تحلیل ارتباط متقابل بر رضایت زناشویی آزمودنی ها تأثیرگذار است (p<0/05).