بررسي انواع قاعده كاهي در اشعار مهدي اخوان ثالث با تكيه بر مجموعه شعر«از اين اوستا»

برجسته سازي را نشانگر كاربرد نامتعارف يك رسانه و خودنمايي آن در مقابل پس زمينه اي از پاسخ هاي خودكار دانسته اند كه «پلي ميان عينيت نسبي توصيف زبان شناختي و ذهنيت نسبي داوري ادبي» برقرار مي سازد، اين قابليت هنري كه به صورت قاعده افزايي و قاعده كاهي نمود مي يابد، مورد توجه بسياري از خالقان آثار قرار مي گيرد كه مي-خواهند خودكاري زبان را با شگردهاي برجسته سازي دگرگون سازند. اين مقاله تحليلي و توصيفي نتيجه پژوهشي است كه با تكيه بر نظريه برجسته سازي به منظور يافتن برجستگي زبان شعري اخوان ثالث در مجموعه شعر «از اين اوستا» صورت گرفته است تا بتوان به رويكردهاي زبان شناختي، سبك-شناختي و شگردهاي برجسته سازي آن از ديد قاعده افزايي و قاعده كاهي دست يافت. با توجه به اين پژوهش مي توان شواهد و مصاديقي را براي انواع قاعده كاهي در اشعار اخوان ثالث گردآوري نمود كه اين امر نشانگر توجه شاعر به برجسته سازي كلام است و مي توان گفت اعتلاسازي بياني در اين مجموعه شعر در گرو قاعده افزايي و قاعده كاهي بوده، موسيقايي بودن كلام وي بيشتر مرهون برجسته سازي سبكي وي است.