جستاري در مبحث كلامي نبوت در الهيات تطبيقي مولانا و سلطان-ولد مطالعه¬ي موردي؛ مثنوي معنوي و مثنوي¬هاي سلطان¬ولد

مبحث «نبوت» يكي از اساسي¬ترين مباحثي است كه در علم كلام مطرح مي¬شود و فرق مختلف اسلامي با تكيه بر مباني فكري خود در اين خصوص اظهار نظر مي¬كنند. مولانا جلال¬الدّين يكي از متفكراني است كه در اين عرصه نظرات بديعي از خود ارائه داده و با تكيه بر قدرت علمي – شهودي خود از نگرگاه¬هاي مختلف به اين اصل پرداخته است؛ علاوه¬بر مولوي، فرزند و مريد صادقش يعني بهاءالدّين سلطان¬ولد نيز مسائل كلامي از جمله مسئله¬ي نبوت را در آثار خود مورد توجّه قرار داده و در اين خصوص گفتارهاي سودمندي بيان كرده است كه نظراتش در بسياري از موارد ملهم از كلام پدرش خداوندگار است؛ اگر چه او در مسائل عرفاني – كلامي نظرات بديع و درخوري نيز بيان مي¬كند. در اين جستار مبحث كلامي نبوت در مثنوي معنوي و مثنوي¬هاي سلطان¬ولد (ابتدانامه، رباب-نامه و انتهانامه) بررسي مي¬گردد؛ نتيجه¬ي اين پژوهش آشكار مي¬كند كه مولوي و فرزندش اگر چه راه كشف و شهود را برترين روش در هستي¬شناسي مي-دانند و اهل قيل و قال را سخره¬ي ظواهر مي-پندارند، ليكن از مباني و تعابير اهل كلام در گفتار خود بهره برده و در خصوص مباحثي چونان نبوت، معجزه، شفاعت، معراج و... به بحث و بررسي پرداخته¬اند.