چالش شخصيّت درآثار غلامحسين ساعدي

غلامحسين ساعدي به¬خاطر داستان¬هاي كوتاه خود به شهرت رسيد. او در اين داستان¬ها روحيات و خرافات و اعتقادات مردم روزگار خود را به چالش مي¬كشد. به¬دليل وجود آسيب¬هاي فرهنگي مختلف، آدم¬هاي داستان كوتاه به طَبَع آدم¬هاي واقعي، دچار چالش¬هاي متفاوتي هستند. اين آدم¬ها از نويسنده¬اي به نويسندة ديگر و از نسلي به نسل ديگر متفاوت¬اند. اين اشخاص در داستان كوتاه، به دليل آسيب¬هايي كه مي¬بينند «له¬شده» تلقّي مي¬شوند. پس از بررسي علل له¬شدگي آن¬ها، گونه¬هاي متفاوت اين اشخاص در چهار گروه دسته بندي مي¬گردند: 1) در پي فرصتي براي انتقام هستند، 2) اشخاصي كه هيچ¬گاه تثبيت نمي-شوند و زندگي آن¬ها دست¬خوش اظهارات بي¬پايه¬¬اي است كه روزمره در پيرامونشان در جريان است، 3) از تحقير به سوي تباهي مطلق مي¬گريزند، 4) براي جلوگيري از تلاشي هويّت خود فرافكني مي¬كنند. موضوع و درون¬ماية تعداد زيادي از داستان¬هاي مدرن، تحليل كنش¬هاي بيروني و دروني آدم¬ها است، بنابراين در اين¬جا سعي مي¬شود با پي¬گيري نشانه¬ها در داستان¬هاي كوتاه دهة 80 شمسي، تا حدّ امكان الگويي صحيح در دسته¬بندي آدم¬هاي له¬شده به¬ دست داده شود. براي دور¬ماندن از دخالت سليقه و ضرورت بهره¬گيري از روش علمي، روش نشانه¬شناسي عمومي كه نشانه¬ها آغازگاه آن هستند، به¬كار گرفته خواهد شد.