تجربه‌گرايي و نقش آن در سوژه شدگي در «بوف كور»

سوژه و چگونگي شكل گيري آن، از مباني فلسفه ي معاصر به شمار مي رود؛ به گونه اي كه مي توان گفت سوژه و سوبژكتيويته، وجه مميزه ي نحله هاي گوناگون فلسفي است. از طرفي تجربه گرايي نيز از جمله فلسفه هاي متقدم معاصر است كه ردپاي آن را مي توان (چه به لحاظ اثباتي و چه به لحاظ انتقادي) در فلسفه ها ي متأخر مشاهده كرد. ازجمله مباحث بنيادين كه به رابطه ي ميان سوژه شدگي و تجربه-گرايي مربوط مي شود، ادراك است. اين كه ادراك در انسان تحت چه فرايندهايي حاصل مي شود و نقش آن در برساخت سوژه چيست؟ در مقاله ي حاضر، اين بحث بر زمينه ي يكي از معروف-ترين رمان هاي معاصر ايران، بوف كور، نوشته ي صادق هدايت بررسي شده است. حاصل اين تحقيق نشان مي دهد كه نويسنده-ي رمانِ مورد نظر چگونه بنيان هاي فلسفه ي مدرن را به كار گرفته، تا چه اندازه در اين به كارگيري موفق بوده، تأثير آن در نوع كنش هاي رواني شخصيت اصلي داستان چه بوده است؟ همچنين پرداخت ذهنيت در اين رمان و اين كه شخصيت هاي حاضر در آن تا چه اندازه به سوژه شدگي نزديك شده اند، از ديگر نتايج اين پژوهش است.