ايران و سازمان جهاني تجارت

پس از جنگ جهاني دوم روز به روز بر تعداد سازمان هاي بين المللي افزون مي شد. يكي از مهم‌ترين سازمان هاي بين المللي كه پس از جنگ جهاني دوم بوجود آمد، سازمان جهاني تجارت بود. ضرورت دوران پس از جنگ ايجاد اين نهاد عظيم بين المللي را ايجاب مي كرد. امروزه حجم عظيمي از تجارت بين المللي كه بالغ بر 95 درصد مي باشد در اين سازمان در جريان دارد. اين پژوهش در پي بررسي روند عضويت ايران در سازمان جهاني تجارت و اثرات مثبت و منفي الحاق ايران به اين سازمان معظم ميباشد. در اين پژوهش از روش كتابخانه‌اي، مبتني بر فيش‌برداري از منابع مكتوب و اينترنتي استفاده گرديده است. همچنين از شيوه توصيفي – تحليلي در اين پژوهش بهره گرفته شده است. به طور كلي، در زمينه الحاق بايد از سياستهاي تشجزدا استفاده نمود و زمينه لازم را براي تسريع اقدامات اداري در سازمان تجارت جهاني فراهم آورد. همچنين در مورد مزاياي عضويت بايد گفت كه قرار گرفتن در جريان اقتصاد جهاني و عضويت در اين سازمان، داراي مزيت‌هاي انكارناشدني و خالق فرصت‌هاي بي‌بديل براي اقتصاد كشور ميباشد اما اگر بدون آمادگي لازم پا به اين عرصه گذاشته شود، ميتواند صدمات جبران ناپذيري به اقتصاد ملي وارد آورد. همچنين در كنار بهينه سازي و مقاوم سازي اقتصاد و صنايع داخلي در مقابل تهديدات عضويت براي ايران، بايد با ديپلماسي قوي اقتصادي در صدد رفع موانع موجود بر سر راه توسعه تجاري كشور بود.